Το σκάκι και ο πρωθυπουργός
Σύμφωνα με ακριτομύθιες ανθρώπων του στενού του περιβάλλοντος, ο πρωθυπουργός έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και αφιερώνει ικανό χρόνο σ’αυτά, είτε για χαλάρωση, είτε ως άσκηση κυβερνητικής πολιτικής σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας. Έτσι προφανώς εξηγείται και το γεγονός, ότι μιλάει πάντα σε Ενεστώτα και ποτέ σε Μέλλοντα.
Με έτρωγε δε η περιέργεια, ειδικά μετά το πρόσφατο ταξίδι του στη Μόσχα, να μάθω αν είναι και σκακιστής. Ρώτησα πολλούς κοντινούς του, που γνωρίζουν τα χόμπυ, τις αδυναμίες και τις συνήθειές του. Κανένας δεν ήταν σε θέση να μου πει με βεβαιότητα, ότι το σκάκι είναι μέσα στα ενδιαφέροντα του κ. Κώστα Καραμανλή.
Το σκάκι είναι παιχνίδι εγκεφαλικό και χρειάζεται πολύ σκέψη και μια παρτίδα μπορεί με καλούς παίχτες να διαρκέσει ακόμη και μερικά 24ωρα.
Στο εσωτερικό παιχνίδι, θα του αναγνωρίσουμε ότι, με παρατηρητή την αντιπολίτευση παίζει, μέχρι στιγμής με επιτυχία, το παιχνίδι pacman. Τρώει τους δικούς του μέχρι κάποια στιγμή να τον φάνε εκείνοι.
Με τη υπογραφή της συμφωνίας στην Μόσχα, για τον ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου South Stream κάνει ντεμπούτο και ως παίχτης στη διεθνή σκακιέρα, προκαλώντας την οργή της φίλης, συμμάχου και μοναδικής υπερδύναμης.
Είναι γνωστό ότι οι Ρώσοι είναι πρωταθλητές στο σκάκι και γνωρίζουν καλά να χρησιμοποιούν τα πιόνια, ενώ οι Αμερικανοί βαθύτατοι γνώστες και μελετητές του Θουκυδίδη.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, του οποίου την εξωτερική πολιτική επέλεξε ο Κώστας Καραμανλής ως θέμα της διατριβής του, ήταν επίσης βαθύτατος γνώστης, αναλυτής και μεταφραστής του Θουκυδίδη.
Το γεγονός της υπογραφής της συμφωνίας Καραμανλή – Πούτιν, με δεδομένα τα αντιαμερικανικά αισθήματα του Ελληνικού λαού, ικανοποίησε μεν το κοινό αίσθημα, χωρίς όμως να προκαλέσει ρίγη εθνικής έξαρσης.
Ειδικοί περί τα γεωστρατηγικά, διατυπώνουν σοβαρές επιφυλάξεις για τα αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας.
Χαρακτηριστικό είναι άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου σήμερα στο «Πρώτο ΘΕΜΑ», απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε:
Μήπως, όπως συνήθως συμβαίνει, δίχως την κατάλληλη προετοιμασία μπαίνουμε σε περιπέτειες που θα δημιουργήσουν γενικότερα καινούρια προβλήματα για τους εξωτερικούς και διεθνείς μας προσανατολισμούς; Ο εναγκαλισμός του ρωσικού σχεδίου για τον αγωγό South Stream έχει ένα σαφές και ευδιάκριτο αποτέλεσμα. Εκλαμβάνεται σαν μποϋκοτ/υπονόμευση του ανταγωνιστικού, ευρωπαϊκής έμπνευσης αγωγού Ναμπούκο (Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Βουλγαρία, Δυτική Ευρώπη). Κυρίως διότι και τα δύο σχέδια είναι φανερό πως επιχειρούν να προσελκύσουν την παραγωγή αερίου του Τουρκμενιστάν. Το οποίο έχει ήδη υποσχεθεί διπλάσιες περίπου ποσότητες αερίου από όσες έχει τη δυνατότητα να παράγει σε Ρώσους, Ευρωπαίους και Κινέζους. Το πιο αξιόπιστο επιχειρηματικό σχέδιο είναι φανερό πως στο τέλος θα κερδίσει την προτίμηση της μουσουλμανικής κεντροασιατικής αυτής χώρας. Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη χώρα μας, αν με τη στάση μας συμβάλλουμε ώστε η Ευρώπη να χάσει τελικά τα σχετικά συμβόλαια;
Αντί για αγωγούς ενέργειας δεν θα είναι απίθανο να καταλήξουμε να διαχειριζόμαστε στο τέλος αγωγούς ονείρων ή, ακόμη χειρότερα, αγωγούς εφιαλτών…
Αν ο κ. Καραμανλής μετά από 4 χρόνια στην εξουσία, δεν είχε πείσει και τους πλέον αφελείς, ότι ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας χωρίς πρόγραμμα, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι το επιχειρούμενο άνοιγμα στην εξωτερική πολιτική, εντάσσεται σε ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα που στηρίζεται σε ισχυρά ερείσματα και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και δεν θα οδηγήσει σε εθνικές περιπέτειες. Και όταν λέμε ισχυρά ερείσματα εννοούμε την πλήρη στήριξη των χωρών της Ε.U. στα εθνικά μας θέματα και όχι σε συγκυριακές περιπτώσεις.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Που το πάει ο Καραμανλής;
Την απάντηση την δίνουν άνθρωποι που τον γνωρίζουν από την καλή. Πίστευε λένε, ότι θα μπορούσε να κυβερνάει έχοντας την υψηλή εποπτεία (Υψηλή κυριότητα όπως λένε για τα ακίνητα), εκχωρώντας την διακυβέρνηση σε στενούς του συνεργάτες. Τα αλυσιδωτά προβλήματα όμως που του δημιούργησαν και αυτά που φοβάται ότι θα ακολουθήσουν, προβλέπουν, ότι θα τον οδηγήσουν σε ηρωϊκή έξοδο.
Με την εκλογή του δύο φορές ως πρωθυπουργός της χώρας, έχει ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του και αυτό που τον ενδιαφέρει λένε είναι η υστεροφημία του.
Προεξοφλούν ότι θα προτιμήσει να συγκρουσθεί για πολιτικά θέματα μείζονος σημασίας και να πέσει με το φωτοστέφανο του ηγέτη που επεχείρησε βαθιές τομές στο εσωτερικό και τον αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής, παρά να βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με την αναποτελεσματικότητα, τα καμώματα και πρακτικές στενών συνεργατών του, που πλήττουν την εικόνα του ως του μηδενικής ανοχής στη διαφθορά πρωθυπουργού.
Με έτρωγε δε η περιέργεια, ειδικά μετά το πρόσφατο ταξίδι του στη Μόσχα, να μάθω αν είναι και σκακιστής. Ρώτησα πολλούς κοντινούς του, που γνωρίζουν τα χόμπυ, τις αδυναμίες και τις συνήθειές του. Κανένας δεν ήταν σε θέση να μου πει με βεβαιότητα, ότι το σκάκι είναι μέσα στα ενδιαφέροντα του κ. Κώστα Καραμανλή.
Το σκάκι είναι παιχνίδι εγκεφαλικό και χρειάζεται πολύ σκέψη και μια παρτίδα μπορεί με καλούς παίχτες να διαρκέσει ακόμη και μερικά 24ωρα.
Στο εσωτερικό παιχνίδι, θα του αναγνωρίσουμε ότι, με παρατηρητή την αντιπολίτευση παίζει, μέχρι στιγμής με επιτυχία, το παιχνίδι pacman. Τρώει τους δικούς του μέχρι κάποια στιγμή να τον φάνε εκείνοι.
Με τη υπογραφή της συμφωνίας στην Μόσχα, για τον ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου South Stream κάνει ντεμπούτο και ως παίχτης στη διεθνή σκακιέρα, προκαλώντας την οργή της φίλης, συμμάχου και μοναδικής υπερδύναμης.
Είναι γνωστό ότι οι Ρώσοι είναι πρωταθλητές στο σκάκι και γνωρίζουν καλά να χρησιμοποιούν τα πιόνια, ενώ οι Αμερικανοί βαθύτατοι γνώστες και μελετητές του Θουκυδίδη.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, του οποίου την εξωτερική πολιτική επέλεξε ο Κώστας Καραμανλής ως θέμα της διατριβής του, ήταν επίσης βαθύτατος γνώστης, αναλυτής και μεταφραστής του Θουκυδίδη.
Το γεγονός της υπογραφής της συμφωνίας Καραμανλή – Πούτιν, με δεδομένα τα αντιαμερικανικά αισθήματα του Ελληνικού λαού, ικανοποίησε μεν το κοινό αίσθημα, χωρίς όμως να προκαλέσει ρίγη εθνικής έξαρσης.
Ειδικοί περί τα γεωστρατηγικά, διατυπώνουν σοβαρές επιφυλάξεις για τα αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας.
Χαρακτηριστικό είναι άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου σήμερα στο «Πρώτο ΘΕΜΑ», απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε:
Μήπως, όπως συνήθως συμβαίνει, δίχως την κατάλληλη προετοιμασία μπαίνουμε σε περιπέτειες που θα δημιουργήσουν γενικότερα καινούρια προβλήματα για τους εξωτερικούς και διεθνείς μας προσανατολισμούς; Ο εναγκαλισμός του ρωσικού σχεδίου για τον αγωγό South Stream έχει ένα σαφές και ευδιάκριτο αποτέλεσμα. Εκλαμβάνεται σαν μποϋκοτ/υπονόμευση του ανταγωνιστικού, ευρωπαϊκής έμπνευσης αγωγού Ναμπούκο (Τουρκμενιστάν, Αζερμπαϊτζάν, Τουρκία, Βουλγαρία, Δυτική Ευρώπη). Κυρίως διότι και τα δύο σχέδια είναι φανερό πως επιχειρούν να προσελκύσουν την παραγωγή αερίου του Τουρκμενιστάν. Το οποίο έχει ήδη υποσχεθεί διπλάσιες περίπου ποσότητες αερίου από όσες έχει τη δυνατότητα να παράγει σε Ρώσους, Ευρωπαίους και Κινέζους. Το πιο αξιόπιστο επιχειρηματικό σχέδιο είναι φανερό πως στο τέλος θα κερδίσει την προτίμηση της μουσουλμανικής κεντροασιατικής αυτής χώρας. Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη χώρα μας, αν με τη στάση μας συμβάλλουμε ώστε η Ευρώπη να χάσει τελικά τα σχετικά συμβόλαια;
Αντί για αγωγούς ενέργειας δεν θα είναι απίθανο να καταλήξουμε να διαχειριζόμαστε στο τέλος αγωγούς ονείρων ή, ακόμη χειρότερα, αγωγούς εφιαλτών…
Αν ο κ. Καραμανλής μετά από 4 χρόνια στην εξουσία, δεν είχε πείσει και τους πλέον αφελείς, ότι ανέλαβε την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας χωρίς πρόγραμμα, θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι το επιχειρούμενο άνοιγμα στην εξωτερική πολιτική, εντάσσεται σε ένα καλά σχεδιασμένο πρόγραμμα που στηρίζεται σε ισχυρά ερείσματα και εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και δεν θα οδηγήσει σε εθνικές περιπέτειες. Και όταν λέμε ισχυρά ερείσματα εννοούμε την πλήρη στήριξη των χωρών της Ε.U. στα εθνικά μας θέματα και όχι σε συγκυριακές περιπτώσεις.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Που το πάει ο Καραμανλής;
Την απάντηση την δίνουν άνθρωποι που τον γνωρίζουν από την καλή. Πίστευε λένε, ότι θα μπορούσε να κυβερνάει έχοντας την υψηλή εποπτεία (Υψηλή κυριότητα όπως λένε για τα ακίνητα), εκχωρώντας την διακυβέρνηση σε στενούς του συνεργάτες. Τα αλυσιδωτά προβλήματα όμως που του δημιούργησαν και αυτά που φοβάται ότι θα ακολουθήσουν, προβλέπουν, ότι θα τον οδηγήσουν σε ηρωϊκή έξοδο.
Με την εκλογή του δύο φορές ως πρωθυπουργός της χώρας, έχει ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του και αυτό που τον ενδιαφέρει λένε είναι η υστεροφημία του.
Προεξοφλούν ότι θα προτιμήσει να συγκρουσθεί για πολιτικά θέματα μείζονος σημασίας και να πέσει με το φωτοστέφανο του ηγέτη που επεχείρησε βαθιές τομές στο εσωτερικό και τον αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής, παρά να βρίσκεται συνεχώς αντιμέτωπος με την αναποτελεσματικότητα, τα καμώματα και πρακτικές στενών συνεργατών του, που πλήττουν την εικόνα του ως του μηδενικής ανοχής στη διαφθορά πρωθυπουργού.
