Εκλογικό αποτέλεσμα 1-2-Χ

Παρά τα όσα, με τη μέθοδο της δήθεν εμπιστευτικής πληροφόρησης από έγκυρες πηγές, διαρρέονται και στη συνέχεια διαδίδονται από παπαγαλάκια, ότι τάχα σύμφωνα με κρυφές δημοσκοπήσεις το αποτέλεσμα έχει κριθεί υπέρ του ενός ή του άλλου των μονομάχων, εκφράζουν ευσεβείς πόθους.
Αυτά έχουν αφετηρία τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων πριν από την απαγόρευση δημοσιοποίησής τους. Όλα είναι ανοιχτά και οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Ακόμη και αν δεχτούμε, ότι αυτά έδειχναν εκείνη τη στιγμή τις ειλικρινείς προθέσεις των συμμετεχόντων στο δείγμα των δημοσκοπήσεων, είναι στα όρια του στατιστικού λάθους. Το τοπίο θα παραμείνει αδιευκρίνιστο μέχρι την στιγμή που θα ανοίξουν οι κάλπες και θα ανακοινωθούν τα πρώτα αντιπροσωπευτικά αποτελέσματα.

Η έκβαση αυτής της κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, θα κριθεί από μια σειρά παράγοντες, που θα επηρεάσουν την ψήφο των αμφιταλαντευόμενων και των αναποφάσιστων, οι οποίοι, λίγες μόλις ώρες πριν την έναρξη της ψηφοφορίας, συνιστούν το τρίτο σε δύναμη κόμμα. Βέβαια πάντα οι αναποφάσιστοι ήταν ένας υπολογίσιμος παράγοντας που επηρέαζε το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν ήταν όμως τόσο πολλοί και οι αναγωγή τους ήταν δυνατή από τους δημοσκόπους.

Στις εκλογές του 2004 το τοπίο ήταν ξεκάθαρο. Tο ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση επί σειρά ετών, είχε κουράσει και είχε κουραστεί. Η αλλαγή ηγεσίας, λίγο πριν τις εκλογές, ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατο να αναστρέψει την κατάσταση και να μπολιάσει το κουρασμένο κίνημα με νέες ιδέες και να το καταστήσει αξιόπιστο και αποτελεσματικό. Ως μέλος των κυβερνήσεών του, ο νέος αρχηγός, είχε και εκείνος μερίδιο ευθύνης για την παρακμιακή πορεία του κινήματος.
Η Νέα Δημοκρατία, με μακρά θητεία στην αντιπολίτευση, με νέο άφθαρτο, χαρισματικό αρχηγό, πρόβαλλε ως η πειστική εναλλακτική πρόταση και για πολλούς από τους κουρασμένους και απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Ο Κώστας Καραμανλής με τις δεσμεύσεις του με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, περί «επανίδρυσης του κράτους» και «μηδενικής ανοχής στη διαφθορά», έπειθε και τον πλέον δύσπιστο, ότι το εννοούσε.

Άρκεσαν μόλις, 3,5 χρόνια διακυβέρνησης, για να διαπιστώσει ο πολίτης, που το 2004 εμπιστεύθηκε τον Κώστα Καραμανλή και τη Ν.Δ., ότι από το κακό έπεσε στο άλλο κακό για πολλούς στο χειρότερο. Οι απανωτές κρίσεις και οι αδυναμία διαχείρισής τους με αποκορύφωμα τις καταστροφικές πυρκαγιές με τα τραγικά αποτελέσματα, τα απανωτά σκάνδαλα με πρωταγωνιστές αξιωματούχους της κυβέρνησης με αποκορύφωμα το μέγα σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων και τις προσπάθειες συγκάλυψής του, αποδόμησαν την εικόνα του Κώστα Καραμανλή ως ικανού, υπεύθυνου, αξιόπιστου και αποτελεσματικού κυβερνήτη.

Με αυτά τα δεδομένα, οι ψηφοφόροι και όχι οι οπαδοί, των δύο μονομάχων εξουσίας όντως δυσκολεύονται πολύ στην επιλογή τους. Οι αναποφάσιστοι είναι το κομμάτι εκείνο του εκλογικού σώματος που δίνει κάθε φορά τη νίκη υπέρ του ενός ή του άλλου των κομμάτων εξουσίας. Επειδή όμως σε αυτή την αναμέτρηση λόγω των ειδικών συνθηκών, το στοιχείο αυτό είναι ιδιαίτερα ενισχυμένο καθιστά μη προβλέψιμο το αποτέλεσμα