Σε κατάσταση ομηρίας η κυβέρνηση
Επιδημική μορφή τείνουν να προσλάβουν οι διαφοροποιήσεις γαλάζιων βουλευτών, προκαλώντας οργή, προβληματισμό αλλά και αμηχανία στο Μέγαρο Μαξίμου. Προάγγελλος για το τι θα επακολουθούσε ήταν οι αιχμές των απερχόμενων κατά την παράδοση-παραλαβή των υπουργείων.
Σ΄ αυτούς προστέθηκαν και εκείνοι που, ενώ περίμεναν κάποιο χαρτοφυλάκιο, έμειναν εκτός νυμφώνος. Αν και είναι προφανές, ότι αφετηρία των διαφοροποιήσεων είναι οι προσωπικές πικρίες, οι οποίες προσλαμβάνουν πολιτικό χαρακτήρα με την έκφραση διαφωνιών επί συγκεκριμένων κυβερνητικών σχεδιασμών, με αφορμή τις απανωτές αστοχίες και παλινωδίες κορυφαίων υπουργών. Κατηγορούν κορυφαίους υπουργούς για το είπα ξείπα και αμφισβητούν την ικανότητα της κυβέρμησης, όχι μόνο να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δευσμεύσεις, αλλά και να διαχειριστεί τα τρέχοντα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.
Αν και οι διαφωνούντες δεν αποτελούν ομάδα, κορυφαίος του «χορού» είναι ο Βύρων Πολύδωρας, του οποίου οι αδιαμφησβήτητες περγαμηνές κομματικής νομιμοφροσύνης ακυρώνουν κάθε σκέψη όχι μόνο διαγραφής, αλλά και απλής ανάκλησης στην κομματική τάξη. Αυτός είναι και ο λόγος που τα «φερέφωνα» του Μαξίμου, όπως ο ίδιος τα αποκαλεί, ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία αναγνωρίζοντας δήθεν το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη. Με άλλα λόγια ο Βύρων Πολύδωρας θα λέει ό,τι θέλει και ο πρωθυπουργός θα κάνει ότι δεν ακούει.
Η επιδεικνυόμενη όμως ανοχή προς τον ιδιότυπο αιχμηρό λόγο του Πολύδωρα, ενθαρύνει όλο και περισσότερους δυσαρεστημένους να τραβάνε το σχοινί και να δοκιμάζουν την αντοχή της εν ομηρία τελούσας κυβέρνησης.
Στην πράξη αποδεικνύεται, ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ήταν λάθος, διότι αντί να λύσει τα χέρια της κυβέρνησης, την κατέστησε δέσμια και την οδήγησε σε αδιέξοδο.
Σ΄ αυτούς προστέθηκαν και εκείνοι που, ενώ περίμεναν κάποιο χαρτοφυλάκιο, έμειναν εκτός νυμφώνος. Αν και είναι προφανές, ότι αφετηρία των διαφοροποιήσεων είναι οι προσωπικές πικρίες, οι οποίες προσλαμβάνουν πολιτικό χαρακτήρα με την έκφραση διαφωνιών επί συγκεκριμένων κυβερνητικών σχεδιασμών, με αφορμή τις απανωτές αστοχίες και παλινωδίες κορυφαίων υπουργών. Κατηγορούν κορυφαίους υπουργούς για το είπα ξείπα και αμφισβητούν την ικανότητα της κυβέρμησης, όχι μόνο να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δευσμεύσεις, αλλά και να διαχειριστεί τα τρέχοντα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.
Αν και οι διαφωνούντες δεν αποτελούν ομάδα, κορυφαίος του «χορού» είναι ο Βύρων Πολύδωρας, του οποίου οι αδιαμφησβήτητες περγαμηνές κομματικής νομιμοφροσύνης ακυρώνουν κάθε σκέψη όχι μόνο διαγραφής, αλλά και απλής ανάκλησης στην κομματική τάξη. Αυτός είναι και ο λόγος που τα «φερέφωνα» του Μαξίμου, όπως ο ίδιος τα αποκαλεί, ποιούν την ανάγκη φιλοτιμία αναγνωρίζοντας δήθεν το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη. Με άλλα λόγια ο Βύρων Πολύδωρας θα λέει ό,τι θέλει και ο πρωθυπουργός θα κάνει ότι δεν ακούει.
Η επιδεικνυόμενη όμως ανοχή προς τον ιδιότυπο αιχμηρό λόγο του Πολύδωρα, ενθαρύνει όλο και περισσότερους δυσαρεστημένους να τραβάνε το σχοινί και να δοκιμάζουν την αντοχή της εν ομηρία τελούσας κυβέρνησης.
Στην πράξη αποδεικνύεται, ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ήταν λάθος, διότι αντί να λύσει τα χέρια της κυβέρνησης, την κατέστησε δέσμια και την οδήγησε σε αδιέξοδο.
