Τη δίωξη Βουρλούμη για απιστία ζητάει ο Βαλυράκης
Την απαγγελία κατηγορίας, σε βάρος του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΟΤΕ Παναγιώτη Βουρλούμη και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού για το έγκλημα της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος ζητά ο πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής της υπόθεσης SIEMENS Σήφης Βαλυράκης.Ο Πρόεδρος της Επιτροπής απεύθυνε επιστολή προς τους ειδικούς ανακριτές Μαρία Νικολακέα, Ιωάννη Φιοράκη και Νικόλαο Πιπιλίγκα, με κοινοποίηση προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε και τους προϊσταμένους του Εφετείου Αθηνών και της Εισαγγελίας Εφετών Ι. Χαμηλοθώρη και Ι. Σακελλάκο αντίστοιχα.
Από την έρευνα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής, η οποία ερευνά στο σύνολό της την υπόθεση της SIEMENS προέκυψαν τα παρακάτω και παρακαλούμε για τις δικές σας ενέργειες, γράφει κ. Βαλυράκης απαριθμώντας τα στοιχεία που προέκυψαν για να καταλήξει:
Κατ’ ακολουθίαν των όσων εκτέθηκαν ανωτέρω, προέκυψαν πλέον ή επαρκείς ενδείξεις ενοχής, δικαιολογούσες την απαγγελία κατηγορίας σε βάρος του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του ΟΤΕ, Παναγιώτη Βουρλούμη και των Μελών του Διοικητικού Συμβουλίου για το έγκλημα της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος, προβλεπόμενο και τιμωρούμενο από τις διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 1α, 27 παρ. 2α, 45, 390ΠΚ, όπως το τελευταίο αντικ. με άρθρο 36 παρ. 2 Ν.2172/1993 και αντικ, εκ νέου με άρθρο 15 Ν.3242/2004, το οποίο τέλεσαν από κοινού, της απιστίας εντοπιζομένης ειδικότερα στο ότι, όντες διαχειριστές, λόγω της ανωτέρω ιδιότητάς τους, της περιουσίας του ΟΤΕ, παρέλειψαν να διατάξουν την ενέργεια ουσιαστικών και πραγματικών ελέγχων προς διακρίβωση, εάν οι πωλήσεις από την εταιρεία SIEMENS προς τον ΟΤΕ λογισμικού και επικοινωνιακού υλικού ήταν υπερκοστολογημένες και σε καταφατική περίπτωση να ενεργοποιήσουν τις προβλεπόμενες από την συναφθείσα 8002/1997 σύμβαση ευνοϊκές για τον ΟΤΕ ρήτρες α) της ανταγωνιστικής προσφοράς, β) του πλέον ευνοούμενου πελάτη και γ) του κοστολογικού ελέγχου - τήρησης στοιχείων, με βάση τις οποίες παρείχετο το δικαίωμα στον ΟΤΕ να ζητήσει από την SIEMENS την αναθεώρηση του τιμήματος του προσφερθέντος ως άνω υλικού, που, όπως προαναφέρθηκε, υπερβαίνει κατά 10% τουλάχιστον την πραγματική και αγοραία αξία αυτού, δηλαδή, κατά τους μετριότερους υπολογισμούς, το ποσό των 200.000.000€, που αποτελεί και την περιουσιακή ζημία του ΟΤΕ. Οι ανωτέρω, Πρόεδρος του ΔΣ και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΤΕ και τα μέλη αυτού, είχαν ασφαλή-πλήρη γνώση-επίγνωση της προδιαληφθείσας επιζήμιας για τον ΟΤΕ συμπεριφοράς τους, αφού είχαν αρκεσθεί στη διενέργεια τυπικών-εικονικών ελέγχων για να μην αποκαλυφθεί η ζημία του ΟΤΕ, προκειμένου να μην ενεργοποιηθούν οι ευνοϊκές κατά τα άνω συμβατικές ρήτρες. Η γνώση τους αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι, ενώ από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο δημοσιοποιήθηκε το σκάνδαλο, το οποίο συνετάραξε ιδιαζόντως το πανελλήνιο, εν τούτοις, οι διοικούντες τον ΟΤΕ εξακολούθησαν να κωφεύουν και να επιδεικνύουν την αυτήν ως άνω εγκληματική διαγωγή, αν και κατά το στάδιο αυτό μπορούσαν να διατάξουν τη διενέργεια πραγματικών και ουσιαστικών ελέγχων προς αποκάλυψη της ζημίας του ΟΤΕ, την αποκατάσταση της οποίας μπορούσαν να ζητήσουν από την SIEMENS. Ο χρόνος τελέσεως του ανωτέρω εγκλήματος εξικνείται μέχρι και σήμερα, αφού χρόνος τελέσεως των εγκλημάτων με παράλειψη είναι εκείνος κατά τον οποίο έπαυσε η υποχρέωση των υπαιτίων προς επιχείρηση της επιβαλλομένης ενέργειας (Ν. Χωραφάς Ποιν. Δίκαιο εκδ. 1978, σελ. 435, ΑΠ790/2007, ΠΧρ ΝΗ’ 234, ΑΠ 1780/2002, ΠΧρ ΝΓ’ 693).
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με το άρθρο 24 παρ. 3 του Ν. 2298/1995, το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν.1608/1950 αναφορικώς προς το έγκλημα της απιστίας του άρθρου 256 ΠΚ, εφαρμόζεται μόνον όταν το έγκλημα αυτό στρέφεται κατά του δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και όχι, επομένως, όταν αυτό στρέφεται κατά των νομικών προσώπων που αναφέρονται στο άρθρο 263Α ΠΚ, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο ΟΤΕ, ο οποίος αποτελεί νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (ανώνυμη εταιρεία) που εξυπηρετεί με αποκλειστική και προνομιακή εκμετάλλευση την παροχή στο κοινό μέσων επικοινωνίας. Το άρθρο 263Α ΠΚ, απλώς διηύρυνε την έννοια του υπαλλήλου και όχι την έννοια της δημόσιας περιουσίας και συνεπώς, το έγκλημα της απιστίας στην υπηρεσία (άρθρο 256 ΠΚ) δεν στοιχειοθετείται, όταν επέρχεται ελάττωση της περιουσίας των αναφερομένων στο άρθρο αυτό νομικών προσώπων (Ολ ΑΠ 9/1998, ΠΧρ ΜΗ’ 883).-
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΙΩΣΗΦ ΒΑΛΥΡΑΚΗΣ
