Γ. Παπανδρέου: Τέλος στα λεφτά για συντεχνιακές διευθετήσεις
Άκουσα τους Αρχηγούς των κομμάτων και τους ευχαριστώ για τις παρατηρήσεις τους σε αυτό το κρίσιμο θέμα. Βεβαίως, δεν κατάλαβα κυρία Παπαρήγα, ούτε τις προτάσεις σας, ούτε την πολιτική σας στον χώρο αγροτικό. Αν ακολουθούσα αυτά που είπατε, όχι μόνο θα ήταν κλειστοί οι δρόμοι, αλλά και τα σπίτια, τα οποία εσείς φοβάστε ότι θα κλείσουν, τότε σίγουρα θα έκλειναν και αυτά, με την πολιτική την οποία εσείς προτείνετε. Αλλά δεν κατάλαβα ποια είναι η διαφορά σας.
Δηλαδή, θέλετε να μην κάνουμε προγραμματισμό, να μην κάνουμε αγροτική πολιτική, να μην κάνουμε ριζικές αλλαγές στον αγροτικό τομέα; Θέλετε να μην χτυπήσουμε τους μεσάζοντες; Θέλετε να μην χτυπήσουμε τη διαφθορά; Θέλετε να μην χτυπήσουμε το παραεμπόριο; Θέλετε να μην χτυπήσουμε πραγματικά τους παράγοντες στο συνεταιριστικό κίνημα;
Αυτά δεν είναι εκείνα, τα οποία τόσα χρόνια υπονομεύουν, όπως και οι πολιτικές αυτής της αντίληψης, μια σοβαρή πολιτική απέναντι στον αγρότη; Επιτέλους, τον αγρότη δεν θα τον σεβαστούμε, ή θα είναι πάντα αντικείμενο εκμετάλλευσης κάποιου μεσάζοντα, κάποιου κομματικού παράγοντα, κάποιου φεουδάρχη της πολιτικής, κάποιου αγροτοπατέρα;
Αυτό το οποίο λέμε απλά, είναι να δούμε επιτέλους ποιο είναι το συμφέρον του αγρότη, ποιο είναι το συμφέρον των πολλών και να χτίσουμε πάνω σε αυτό το συμφέρον την πολιτική μας.
Τέλος στα λεφτά για συντεχνιακές διευθετήσεις, για πρόσκαιρες λύσεις, που δεν αντέχουν παρά μόνο μερικούς μήνες. Και μετά, ξανά μπλόκα, ξανά συναλλαγή, συναλλαγή με την εξουσία για να κλείνουν τα στόματα, και του χρόνου τα ίδια και χειρότερα, με τελικό αποτέλεσμα να υπονομεύουμε κάθε έννοια σοβαρού προγραμματισμού και προοπτικής.
Έφτασε η ώρα των ριζικών αλλαγών, που δίνουν σιγουριά και μέλλον στην ελληνική ύπαιθρο, στον αγρότη, στα χωριά μας. Αυτή τη μεγάλη μάχη, την τολμηρή μάχη, καλούμε τους αγρότες να τη δώσουμε μαζί. Δεν σας θέλουμε συνενόχους στη μεταξύ μας μικροπολιτική συναλλαγή. Σας θέλουμε συμμέτοχους στη μεγάλη αλλαγή που κάνουμε για τη χώρα, για το καλό όλων. Πρώτα απ’ όλα, για να ξαναδημιουργήσουμε το αίσθημα εμπιστοσύνης που έχει χαθεί. Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη από τον αγρότη προς την Πολιτεία. Αυτό είναι απολύτως σίγουρο. Εάν δεν ξεκινήσουμε λοιπόν με ειλικρίνεια το διάλογο αυτό, για να εντοπίσουμε και να κατανοήσουμε εκατέρωθεν, ποιες είναι οι ρίζες του προβλήματος, αλλά και πού μπορούμε να πάμε, ποιοι είναι οι στόχοι μας, και να δεσμευθούμε όχι μόνο εμείς, όχι να λύσουν τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά όλοι μαζί, η κοινωνία ολόκληρη, από τον αγρότη μέχρι τον καταναλωτή, να γίνουμε οι φορείς αυτών των αλλαγών, τότε τίποτα δεν θα μπορέσει να γίνει, εάν δεν υπάρξει μία σοβαρή διαβούλευση και βεβαίως μια κοινή δέσμευση, μια υπεύθυνη δέσμευση απέναντι στο μέλλον της αγροτικής οικονομίας και παραγωγής.
Αν ήμασταν σε μία άλλη περίοδο στη χώρα μας, αυτά τα οποία θα συζητάγαμε, καθώς και το πρόβλημα που έχουμε σήμερα, τα μπλόκα στους δρόμους, θα ήταν ένα πολιτικό γεγονός βεβαίως, θα ήταν μία δυσκολία, μία ταλαιπωρία για πολλούς, ένα θέμα προς διευθέτηση, αλλά δεν θα ήταν ένα θέμα, που θα έθετε σε κίνδυνο την αξιοπιστία της χώρας.
Δυστυχώς, και όπως σας λέω δεν επικαλούμαι τον πατριωτισμό για να αποφύγω τα προβλήματα ή να τα κρύψω, αλλά λέω μία αλήθεια, ότι η αξιοπιστία της χώρας μας κρίνεται σήμερα καθημερινά. Είμαστε σε μία παγκόσμια κοινωνία. Οι δηλώσεις μας, το τι λέμε εμείς εδώ, μέσα στο Κοινοβούλιο, το τι συζητιέται, το τι γράφεται, το τι λέγεται στις τηλεοράσεις, όλα αυτά αποδελτιώνονται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές και πάνε στα γραφεία κάθε πολιτικού, ή οικονομικού παράγοντα διεθνώς. Ξέρουν τι γίνεται στη χώρα μας.
Οι εικόνες στη χώρα μας κάνουν το γύρο του κόσμου. Η Ελλάδα είναι στο στόχαστρο. Έχουμε έλλειψη αξιοπιστίας. Είναι το μεγαλύτερο έλλειμμα που έχει η χώρα μας. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε ακόμα πιο υπεύθυνοι απέναντι σ' αυτό τον τόπο, σ' αυτή τη χώρα, στο μέλλον, στο σήμερα και στο αύριο των νέων και των επόμενων γενεών.
