Ποιό θα είναι το ΠΑ.ΣΟ.Κ της 12ης Νοέμβρη;
Το Χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των δύο κύριων διεκδικητών της ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ και αυτών που στοιχίζονται πίσω τους, φαντάζει αγεφύρωτο, καθώς όλο και διευρύνεται με τις εκατέρωθεν βαριές κατηγορίες που καθημερινά εκτοξεύονται. Παρά τους υπερθεματισμούς τους, ότι εγγυώνται την ενότητα του κινήματος, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς, ότι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ με τη νέα ηγεσία, όποια και αν είναι αυτή που θα προκύψει στις 11 Νοέμβρη, θα χωράνε όλα τα κορυφαία στελέχη.
Η μάχη όλο και σκληραίνει, αλλά κατά τα φαινόμενα δεν θα είναι αμφίρροπη, καθώς όλα δείχνουν, ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου. Παρά την μέχρι προκλήσεως μαζική στήριξη που παρέχουν στον Ευάγγελο Βενιζέλο, όλα τα προσκείμενα στο χώρο της αντιπολίτευσης Μ.Μ.Ε, χάνει συνεχώς έδαφος. Ο εντυπωσιακός, ο πληθωρικός, ο χειμαρρώδης, ό πανέξυπνος,ο εύστροφος, ο ετοιμόλογος έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του. Απωθεί αντί να προσελκύει.
Μπήκε βιαστικά με ορμή και με τη βεβαιώτητα, ότι με αντίπαλο τον ηττημένο Γιώργο Παπανδρέου η διεκδίκηση της ηγεσίας θα ήταν ένας απλός περίπατος. Πολλοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος χαλιναγωγούσε τον εγωκεντρισμό του και περίμενε μέχρι το συνέδριο (Φεβρουάριος 2008), θα ήταν χωρίς αμφιβολία ο αδιαφιλονίκητος νέος ηγέτης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Βιάστηκε και με τις αντιδράσεις του έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. ΄Εδειξε έναν άνθρωπο που υπερτιμά τις δυνατότητές του και υποτιμά τους άλλους, τους οποίους βλέπει υπεροπτικά και αφ΄ υψηλού. Έδειξε έναν άνθρωπο που μπορεί να τον θαυμάζεις - αλλά δεν τον εμπιστεύεσαι.
Ο Γιώργος Παπανδρέου με το χαμηλό του προφίλ, κάνει τα λιγότερα λάθη, επιδεικνύει ψυχραιμία και αυτοκυριαρχία, παρά τις σκληρές όσο και προσωπικές προσβλητικές επιθέσεις που δέχεται από τον αντίπαλό του. Η στάση του αυτή τον καθιστά συμπαθέστερο και συνεχώς κερδίζει έδαφος. Σε αντίθεση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο που κάνει συνέχεια λάθη, χάνει την ψυχραιμία του και αντιδρά σπασμωδικά με το θυμικό.
Η μετάβασή του στο Ζάππειο το βράδυ των εκλογών, όπου έκανε αρχηγική εμφάνιση, μαρτυρούσε ότι ανέμενε το αποτέλεσμα και ότι είχε προσχεδιάσει τις κινήσεις του. Πίστευε προφανώς, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κάτω από το βάρος της ήττας θα υπέβαλλε την παραίτησή του και θα του έκανε δρόμο να περάσει.
Υπερεκτιμώντας την στήριξη που απλόχερα του παρέχουν τα ΜΜΕ, όπου συγκεκριμένοι επώνυμοι δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει δίκην εργολαβίας την προβολή του, δεν εκτίμησε βασικούς παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας.
1. Τά αστικά κόμματα στην Ελλάδα, έχουν ακόμη έντονα αρχηγικά χαρακτηριστικά. Και φέρουν τη σφραγίδα των ιδρυτών τους. Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ
2. Ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ γιατί είναι γιός του Ανδρέα Παπανδρέου και εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου. Χωρίς να μπορεί να συγκριθεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν παύει να είναι ένας Παπανδρέου.
Χωρίς αμφιβολία ένα σημαντικά μεγάλο κομμάτι της βάσης των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη Παπανδρεϊκό. Είναι η προίκα του Γιώργου Παπανδρέου.
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Γιάννη Καψή παλιού Παπανδρεϊκού: «Όχι δεν θα μας πάρουν το κόμμα με ρεσάλτο». Η φράση αυτή παραπέμπει σε τραυματικές εμπειρίες για τους παλιούς Παπανδρεϊκούς.
Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, όπου τις πρώτες ημέρες έδειχναν ότι υπερτερούσε συντριπτικά ο Ε. Βενιζέλος, ως ο βέβαιος νικητής στην εσωκομματική μάχη έχουν ήδη αντιστραφεί.
Υπερτερεί ακόμη ως ο πλέον κατάλληλος να αντιμετωπίσει νικηφόρα τον Κώστα Καραμανλή.
Το βέβαιο είναι, ότι με ένα ΠΑΣΟΚ, όπου κυριαρχούν τα καπετανάτα και οι προσωπικές στρατηγικές, όποιος και να εκλεγεί στις 11 Νοέμβρη είναι αδύνατον να νικήσει τον Καραμανλή στις επόμενες εκλογές, οι οποίες όπως όλα δείχνουν δεν θα αργήσουν πολύ. Όποιος και να είναι αυτός, δεν θα μπορέσει να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει και να συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, αλλά ούτε και την ίδια τη βάση του κινήματος, αν πρώτα δεν αποκατασταθεί η συνοχή και η ψυχική ενότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε επίπεδο στελεχών πρώτης γραμμής. Κάτι που πλέον φαντάζει ανέφικτο. Οι σε προσωπικό επίπεδο διαφορές τους, με τον τρόπο που αυτές εκδηλώθηκαν με δημόσιες προσωπικές αντιπαραθέσεις, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ειλικρινούς σύμπλευσης στο μέλλον. Θα είναι υποκριτικό στις 12 Νοέμβρη, στο πνεύμα της ενότητας της παράταξης να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, να προσποιούνται συντροφικότητα και να βγάζουν ομόφωνες αποφάσεις τις οποίες δεν θα πιστεύουν.
Ο ηγέτης που θα προκύψει, θα πρέπει να αποδυθεί σε ειλικρινή αγώνα επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τα νέα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας. Να εκφράσει και πάλι τους μη προνομιούχους, που αυξάνουν συνεχώς και ξεπερνούν τα δύο τρίτα του συνόλου της κοινωνίας μας.
Πρέπει να είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε ρήξεις όχι με την κοινωνία, αλλά για την κοινωνία.
Το ποιός θα είναι ο πλέον κατάλληλος, να αντιμετωπίσει τον Καραμανλή και να φέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, θα κριθεί από την αποφασιστικότητά του να δρομολογήσει, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τις διαδικασίες εξυγίανσης και ανανέωσής του, προκειμένου να ξανακερδίσει την αξιοπιστία του και να αποκτήσει νέα ορμή.
Το ερώτημα ποιος είναι ικανός να νικήσει στις επόμενες εκλογές τον Καραμανλή, κάτω από αυτές τις συνθήκες καθίσταται ανεπίκαιρο. Το κρίσιμο και επίκαιρο ερώτημα και σε αυτό καλούνται να απαντήσουν στις 11 Νοέμβρη τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι: Ποιός είναι αυτός που πείθει, ότι είναι ο πλέον κατάλληλος, να το αλλάξει εκ βάθρων και να το προσανατολίσει προς μία νέα νικηφόρα πορεία;
Οι δημοσκοπήσεις, τουλάχιστον ως προς τα ποιοτικά τους στοιχεία, δείχνουν Γιώργο Παπανδρέου.
Ο κίνδυνος της διάσπασης είναι υπαρκτός. ¨Οχι τόσο σε επίπεδο βάσης, όσο σε επίπεδο στελεχών. Η βάση δείχνει ότι θέλει ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ. ομοιογενές και πειθαρχημένο και στην μεγάλη της πλειοψηφία, θα ταχθεί με αυτόν που πείθει, ότι μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα της, να κάνει ανοίγματα στην κοινωνία και σε άλλες συγγενείς πολιτικές δυνάμεις, με στόχο την εξουσία, όχι ως αυτοσκοπό, αλλά για την κοινωνία.
Η μάχη όλο και σκληραίνει, αλλά κατά τα φαινόμενα δεν θα είναι αμφίρροπη, καθώς όλα δείχνουν, ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου. Παρά την μέχρι προκλήσεως μαζική στήριξη που παρέχουν στον Ευάγγελο Βενιζέλο, όλα τα προσκείμενα στο χώρο της αντιπολίτευσης Μ.Μ.Ε, χάνει συνεχώς έδαφος. Ο εντυπωσιακός, ο πληθωρικός, ο χειμαρρώδης, ό πανέξυπνος,ο εύστροφος, ο ετοιμόλογος έχει χάσει τον αυτοέλεγχό του. Απωθεί αντί να προσελκύει.
Μπήκε βιαστικά με ορμή και με τη βεβαιώτητα, ότι με αντίπαλο τον ηττημένο Γιώργο Παπανδρέου η διεκδίκηση της ηγεσίας θα ήταν ένας απλός περίπατος. Πολλοί είναι αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος χαλιναγωγούσε τον εγωκεντρισμό του και περίμενε μέχρι το συνέδριο (Φεβρουάριος 2008), θα ήταν χωρίς αμφιβολία ο αδιαφιλονίκητος νέος ηγέτης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Βιάστηκε και με τις αντιδράσεις του έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. ΄Εδειξε έναν άνθρωπο που υπερτιμά τις δυνατότητές του και υποτιμά τους άλλους, τους οποίους βλέπει υπεροπτικά και αφ΄ υψηλού. Έδειξε έναν άνθρωπο που μπορεί να τον θαυμάζεις - αλλά δεν τον εμπιστεύεσαι.
Ο Γιώργος Παπανδρέου με το χαμηλό του προφίλ, κάνει τα λιγότερα λάθη, επιδεικνύει ψυχραιμία και αυτοκυριαρχία, παρά τις σκληρές όσο και προσωπικές προσβλητικές επιθέσεις που δέχεται από τον αντίπαλό του. Η στάση του αυτή τον καθιστά συμπαθέστερο και συνεχώς κερδίζει έδαφος. Σε αντίθεση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο που κάνει συνέχεια λάθη, χάνει την ψυχραιμία του και αντιδρά σπασμωδικά με το θυμικό.
Η μετάβασή του στο Ζάππειο το βράδυ των εκλογών, όπου έκανε αρχηγική εμφάνιση, μαρτυρούσε ότι ανέμενε το αποτέλεσμα και ότι είχε προσχεδιάσει τις κινήσεις του. Πίστευε προφανώς, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κάτω από το βάρος της ήττας θα υπέβαλλε την παραίτησή του και θα του έκανε δρόμο να περάσει.
Υπερεκτιμώντας την στήριξη που απλόχερα του παρέχουν τα ΜΜΕ, όπου συγκεκριμένοι επώνυμοι δημοσιογράφοι έχουν αναλάβει δίκην εργολαβίας την προβολή του, δεν εκτίμησε βασικούς παράγοντες που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας.
1. Τά αστικά κόμματα στην Ελλάδα, έχουν ακόμη έντονα αρχηγικά χαρακτηριστικά. Και φέρουν τη σφραγίδα των ιδρυτών τους. Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ
2. Ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ γιατί είναι γιός του Ανδρέα Παπανδρέου και εγγονός του Γεωργίου Παπανδρέου. Χωρίς να μπορεί να συγκριθεί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν παύει να είναι ένας Παπανδρέου.
Χωρίς αμφιβολία ένα σημαντικά μεγάλο κομμάτι της βάσης των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη Παπανδρεϊκό. Είναι η προίκα του Γιώργου Παπανδρέου.
Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Γιάννη Καψή παλιού Παπανδρεϊκού: «Όχι δεν θα μας πάρουν το κόμμα με ρεσάλτο». Η φράση αυτή παραπέμπει σε τραυματικές εμπειρίες για τους παλιούς Παπανδρεϊκούς.
Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, όπου τις πρώτες ημέρες έδειχναν ότι υπερτερούσε συντριπτικά ο Ε. Βενιζέλος, ως ο βέβαιος νικητής στην εσωκομματική μάχη έχουν ήδη αντιστραφεί.
Υπερτερεί ακόμη ως ο πλέον κατάλληλος να αντιμετωπίσει νικηφόρα τον Κώστα Καραμανλή.
Το βέβαιο είναι, ότι με ένα ΠΑΣΟΚ, όπου κυριαρχούν τα καπετανάτα και οι προσωπικές στρατηγικές, όποιος και να εκλεγεί στις 11 Νοέμβρη είναι αδύνατον να νικήσει τον Καραμανλή στις επόμενες εκλογές, οι οποίες όπως όλα δείχνουν δεν θα αργήσουν πολύ. Όποιος και να είναι αυτός, δεν θα μπορέσει να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει και να συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, αλλά ούτε και την ίδια τη βάση του κινήματος, αν πρώτα δεν αποκατασταθεί η συνοχή και η ψυχική ενότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε επίπεδο στελεχών πρώτης γραμμής. Κάτι που πλέον φαντάζει ανέφικτο. Οι σε προσωπικό επίπεδο διαφορές τους, με τον τρόπο που αυτές εκδηλώθηκαν με δημόσιες προσωπικές αντιπαραθέσεις, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ειλικρινούς σύμπλευσης στο μέλλον. Θα είναι υποκριτικό στις 12 Νοέμβρη, στο πνεύμα της ενότητας της παράταξης να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, να προσποιούνται συντροφικότητα και να βγάζουν ομόφωνες αποφάσεις τις οποίες δεν θα πιστεύουν.
Ο ηγέτης που θα προκύψει, θα πρέπει να αποδυθεί σε ειλικρινή αγώνα επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τα νέα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας. Να εκφράσει και πάλι τους μη προνομιούχους, που αυξάνουν συνεχώς και ξεπερνούν τα δύο τρίτα του συνόλου της κοινωνίας μας.
Πρέπει να είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε ρήξεις όχι με την κοινωνία, αλλά για την κοινωνία.
Το ποιός θα είναι ο πλέον κατάλληλος, να αντιμετωπίσει τον Καραμανλή και να φέρει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, θα κριθεί από την αποφασιστικότητά του να δρομολογήσει, όσο πιο γρήγορα γίνεται, τις διαδικασίες εξυγίανσης και ανανέωσής του, προκειμένου να ξανακερδίσει την αξιοπιστία του και να αποκτήσει νέα ορμή.
Το ερώτημα ποιος είναι ικανός να νικήσει στις επόμενες εκλογές τον Καραμανλή, κάτω από αυτές τις συνθήκες καθίσταται ανεπίκαιρο. Το κρίσιμο και επίκαιρο ερώτημα και σε αυτό καλούνται να απαντήσουν στις 11 Νοέμβρη τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι: Ποιός είναι αυτός που πείθει, ότι είναι ο πλέον κατάλληλος, να το αλλάξει εκ βάθρων και να το προσανατολίσει προς μία νέα νικηφόρα πορεία;
Οι δημοσκοπήσεις, τουλάχιστον ως προς τα ποιοτικά τους στοιχεία, δείχνουν Γιώργο Παπανδρέου.
Ο κίνδυνος της διάσπασης είναι υπαρκτός. ¨Οχι τόσο σε επίπεδο βάσης, όσο σε επίπεδο στελεχών. Η βάση δείχνει ότι θέλει ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ. ομοιογενές και πειθαρχημένο και στην μεγάλη της πλειοψηφία, θα ταχθεί με αυτόν που πείθει, ότι μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα της, να κάνει ανοίγματα στην κοινωνία και σε άλλες συγγενείς πολιτικές δυνάμεις, με στόχο την εξουσία, όχι ως αυτοσκοπό, αλλά για την κοινωνία.