Ποιό το σχέδιο Ολάντ για έξοδο από την κρίση;

Με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αναμένονται οι απόψεις που θα ξεδιπλώσει κατά την άτυπη Σύνοδο Κορυφής ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Oλάντ  σήμερα  το βράδυ στις Βρυξέλλες.  
Τι ακριβώς θέλει ο Ολάντ; Αυτό το ερώτημα απασχολεί εδώ κι εβδομάδες τους αρχηγούς κρατών της Ευρώπης. Ο Γάλλος πρόεδρος επιμένει ότι ο καλύτερος δρόμος εξόδου από την κρίση δεν είναι η λιτότητα, αλλά κυρίως η τόνωση της ανάπτυξης. Ποτέ όμως δεν έδωσε να καταλάβουν πώς θέλει να υλοποιήσει αυτή την αλλαγή προς την ανάπτυξη.
Απόψε, στη διάρκεια του ανεπίσημου δείπνου των 27, ο Oλάντ  θα πρέπει να γίνει πιο σαφής και να δώσει τη «συνταγή» του μοντέλου που φαντάζεται για την έξοδο από την κρίση. Πόσα δις ευρώ σκοπεύει να ξοδέψει για να ενισχύσει την οικονομική συγκυρία στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα; Θα αναζητήσει τη διαμάχη με την Άγγελα Μερκελ για τα ευρωομόλογα; Πολλές ελπίδες δεν θα πρέπει να έχουν οι οπαδοί του. Σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel υπάρχουν ενδείξεις ότι απόψε θα τους απογοητεύσει.
Μπορεί να λέγεται γενικά ότι η καγκελάριος με την εμμονή της στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς έχει απομονωθεί, αλλά η επιρροή της είναι ανεξάντλητη. Απόδειξη αυτού είναι ότι ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι έκανε σαφές ενόψει του συμβουλίου κορυφής σε ποιο στρατόπεδο βρίσκεται. Πριν γίνει λόγος για την ανάπτυξη, δήλωσε ο Ραχόι, θα πρέπει να συρρικνώσουμε τις δαπάνες. Καλύτερα δεν θα μπορούσε να διατυπώσει κάποιος άλλος τη θέση της Άγγελα Μέρκελ.
Στην γραπτή πρόσκλησή του ο προεδρεύων της Ένωσης Χέρμαν βαν Ρομπέι τονίζει ότι θα συζητηθούν «χωρίς ταμπού» η μακροπρόθεσμη ενσωμάτωση της ευρωζώνης. Αυτό θεωρήθηκε ως έμμεση προειδοποίηση προς την Μέρκελ, ότι αν το επιθυμούν οι υπόλοιποι 26, θα τεθεί θέμα ευρωομολόγου. Ο Ολάντ το έχει ήδη ξεκαθαρίσει και τόσο ο Ιταλός πρωθυπουργός Μόντι, όσο και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο δήλωσαν ότι θα τον υποστηρίξουν. Αναλυτές σημειώνουν ότι μια τέτοια συζήτηση δεν θα οδηγήσει καταρχήν πουθενά, διότι δεν υπάρχει ρεαλιστικό σενάριο γύρω από το πώς θα εφαρμοστεί στην πράξη.
Αλλά ακόμη κι αν η Γερμανία εγκατέλειπε τις ιδεολογικές της αντιστάσεις υπάρχουν τα πρακτικά εμπόδια που απορρέουν από το άρθρο 125 των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και τη ρήτρα No Bail Out που απαγορεύει στα κράτη μέλη να εγγυώνται για τα χρέη εταίρων τους. Αν λοιπόν θεσπιστεί το ευρωομόλογο, θα πρέπει να το αποφασίσουν και τα 27 κράτη μέλη. Επιπλέον οι Βρυξέλλες θα πρέπει να αποκτήσουν δικαίωμα παρέμβασης στους εθνικούς προϋπολογισμούς. Μόνο τότε το όνειρο για το ευρωομόλογο θα γίνει πραγματικότητα. Δεν είναι λοιπόν προς το συμφέρον του Ολάντ να αναλωθεί σε μάχες από το πρώτο κιόλας συμβούλιο κορυφής στο αξίωμα του Γάλλου προέδρου. Από την άλλη, αν η καγκελάριος φερθεί έξυπνα, δεν θα περιοριστεί στο να επαναλαμβάνει την αρνητική της στάση στο ευρωομόλογο, αλλά να καταθέσει τις δικές της νέες προτάσεις. Ίσως έτσι να συλλέξει πόντους όχι μόνο από το νέο της εταίρο στο Παρίσι, αλλά και στη χώρα της από την αντιπολίτευση που την χρειάζεται για να περάσει από τη γερμανική βουλή το δημοσιονομικό σύμφωνο.



DW