Ασυνόδευτοι Ανήλικοι πρόσφυγες
«Κοιτάζοντας επίμονα τον ήλιο»
Το άρθρο είναι αφιερωμένο στα παιδιά της ΑΒΕΞ
που δεν φοβούνται να κοιτάζουν τον ήλιο.
Τραυματικές εμπειρίες από τους συνεχιζόμενους πολέμους…, τις εμφύλιες συγκρούσεις, τους διωγμούς, τους εκτοπισμούς. Παραβίαση των δικαιωμάτων τους…, διάλυση της οικογένειας τους…, θάνατος, φυγή γονέων, βίαιες πράξεις ενάντια σε οικείους ανθρώπους, απώλειες, αποχωρισμοί- πολλοί αποχωρισμοί. Βίαιη στρατολόγηση…, εκμετάλλευση, θύματα ή μάρτυρες βιασμών και βασανιστηρίων… Τραυματική εμπειρία από την επιθυμία και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή που μπροστά στο ερώτημα αν έπρεπε τελικά να φύγουν ή ακόμα χειρότερα μπροστά στο δίλημμα, εδώ είναι χειρότερα ή εκεί (χώρα προέλευσης), δεν υπάρχει απάντηση…
Περισσότερα...
Μαυροζαχαράκης Μανόλης 
Αναρωτηθήκαμε άραγε από πού μπορεί να προέρχονται φράσεις όπως οι ακόλουθες: Γιατί βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση; Γιατί δεν ξέρω ποιος είμαι και που ανήκω; Γιατί είμαι συνέχεια απογοητευμένος, μόνος; Που βρίσκεται η οικογένεια μου, άραγε ζουν ή πέθαναν; Και αν πέθαναν τότε ποιο το νόημα εγώ να υπάρχω; Γιατί δεν έχω φίλους αλλά πολλούς συνταξιδιώτες; Γιατί μου φαίνονται όλα τόσο δύσκολα, γιατί το μυαλό μου έχει κολλήσει στο παρελθόν; Γιατί νιώθω τόση πίεση που δεν ξέρω πώς να την εκφράσω και αν πρέπει να την εκφράσω; Γιατί τα βράδια κλαίω; Γιατί δεν ξέρω αν τελικά έκανα καλά που έφυγα, άραγε θα μπορέσω να τους ξαναδώ; Δεν θα γυρίσω ποτέ πίσω, δεν θα τους δω ποτέ ξανά, Γιατί δεν μπορώ να πάρω μια απόφαση…
Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου. Με τον τρόπο αυτό, τόσο η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψυχικής Υγείας όσο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση της κοινής γνώμης για την ψυχική ασθένεια. Και αυτό γιατί ακόμα και στις μέρες μας, η ψυχική ασθένεια εξακολουθεί να γίνεται αντιληπτή από τους περισσότερους ως κάτι το μυστηριώδες, το τρομακτικό, το ανεξήγητο και να συνοδεύεται από λανθασμένες αντιλήψεις, δοξασίες, προκαταλήψεις που λαμβάνουν τις διαστάσεις μύθου. Ο άνθρωπος με ψυχική νόσο προσδιορίζεται ως ο τρελός, ο κακός, ο επικίνδυνος ο δαιμονισμένος και καλείται να αντιμετωπίσει εκτός από την ίδια του τη νόσο, ένα ανεξίτηλο σημάδι ντροπής και απαξίας- το κοινωνικό στίγμα. 
Η 20η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στους Πρόσφυγες, στους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους τα πάντα για να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και των διώξεων. Των ανθρώπων που δεν επέλεξαν να τραπούν σε φυγή αλλά πιέστηκαν να αποχωριστούν τις οικογένειες τους, την ταυτότητα τους, τον εαυτό τους, μπροστά στη θέα και τον κίνδυνο του θανάτου. Των ανθρώπων που προσπάθησαν να φύγουν με κίνδυνο να τους απαγάγουν, να τους βιάσουν, να τους βασανίσουν… Των ανθρώπων που η επιλογή δεν έχει πολλές εναλλακτικές αλλά περιορίζεται ανάμεσα στον τρόμο…. στη φυγή… στο όνειρο για κάτι καλύτερο… και στην πραγματικότητα που μπορεί να γίνει πολύ πιο εφιαλτική…
Ποια κοινωνική ομάδα θεωρείται, εννοιολογείται και αντιμετωπίζεται ως ριζική πρόκληση; «Δυνητικός κίνδυνος; Απειλή για την ασφάλεια, την εργασία, την υγεία, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, την εθνική κυριαρχία, την καθημερινή ζωή της Ελλάδας αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών; 
Οι σημερινές πολύ-πολιτισμικές -και γιατί όχι και «πολύ-πολιτισμένες» κοινωνίες, πληθωρικές και συνεπείς στην ανομοιογένεια τους, μπορούν να φιλοξενούν το ξένο και το διαφορετικό και να δίνουν «άσυλο» σε κάθε τι που μέχρι πρότινος ο κοινωνικός έλεγχος μιας κλειστής κοινωνίας δεν επέτρεπε να σκιάζει την ακεραιότητα της. 