Που οδηγείται η χώρα;

Το αγωνιώδες αυτό ερώτημα διακατέχει τώρα όλους τους πολίτες. Είναι όμως αμφίβολο, αν οι πλατιές λαϊκές μάζες, πέρα από το πρόβλημα της προσωπικής τους επιβίωσης, έχουν συνειδητοποιήσει ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό.
Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας μας και η εξαθλίωση του λαού μας, σε συνδυασμό με την εκρηκτική κατάσταση πέραν των ανατολικών θαλασσίων συνόρων μας, αποτελούν άμεση απειλή για την εδαφική μας ακεραιότητα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την επιβίωσή μας ως Έθνους.
Τις κρίσιμες αυτές ώρες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντί να συνειδητοποιήσουν τους κινδύνους και να δράσουν από κοινού για τη σωτηρία της χώρας, αναλώνονται σε φτηνούς πολιτικαντισμούς, ιδεοληψίες και παλαιοκομματικές πρακτικές.
Αρνούνται να καθίσουν όλοι μαζί σε ειλικρινή διάλογο για την χάραξη μιας κοινής εθνικής πορείας, αντιμετώπισης των προβλημάτων που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτό το τραγικό αδιέξοδο.
Τους επαρκείς και υπεύθυνους πατριώτες πολιτικούς τους διακρίνει η διορατικότητα. Τίποτα δεν είναι απρόβλεπτο και μη αντιμετωπίσιμο. Ακόμη και τα φυσικά φαινόμενα προβλέπονται.
Δυστυχώς τους πολιτικούς μας διακρίνει κατά κανόνα η καμουφλαρισμένη κομματική και προσωπική ιδιοτέλεια.
Υπό τις συνθήκες αυτές και με αυτό το πολιτικό προσωπικό το μέλλον της χώρας είναι δυσοίωνο.